Η συνομιλία αποτελεί τη συνηθέστερη μορφή καθημερινής γλωσσικής δραστηριότητας με αποτέλεσμα συχνά να υποτιμάται ως είδος. Αντίθετα από ό,τι ίσως νομίζουμε, η συνομιλία δεν συντελείται ούτε τυχαία ούτε ανώφελα, αλλά συνιστά ένα εξαιρετικό οργανωμένο γλωσσικό επίπεδο που χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένες κανονικότητες και σχήματα. Κάθε φορά που συμμετέχουμε ως μέλη, παράγουμε συστηματικά και με μεθοδικό τρόπο εκατέρωθεν κατανοήσιμες συνεισφορές οι οποίες γεννούν, διαμορφώνουν και εξελίσσουν την εκάστοτε συνομιλία. Στο ερευνητικό αυτό μάθημα, μελετούμε τις οργανωτικές σχέσεις ανάμεσα στα εκφωνήματα-συνεισφορές και στον τρόπο που με τη σειρά τους οργανώνονται σε συνομιλίες, χρησιμοποιώντας μαγνητοφωνήσεις αυθεντικών καθημερινών συνομιλιών που καταγράφονται από τις/τους φοιτήτριες/τές. Σκοπός μας είναι να φωτίσουμε τους τρόπους που τα ίδια τα μέλη χρησιμοποιούν για να περιγράψουν συνομιλιακά γεγονότα και να καταλήξουμε, έτσι, στον εντοπισμό των διαδικασιών και μεθόδων που αποτελούν τη βάση για την παραγωγή της δικής τους συνομιλιακής συμπεριφοράς αλλά και για την ερμηνεία της αντίστοιχης συμπεριφοράς των άλλων μελών. Η κεντρική παραδοχή της Ανάλυσης της Συνομιλίας είναι ότι οι κοινωνικές σχέσεις συγκροτούνται ευκρινώς στη μεταξύ μας εκάστοτε συνομιλιακή διάδραση. Στα σχετικά θέματα συμπεριλαμβάνονται: εθνομεθοδολογία, ενδεικτικότητα, μηχανισμός εναλλαγής συνεισφορών, σύστημα μεταγραφής, προβολικότητα, γειτνίαση, αποκατάσταση, προτίμηση, ακολουθίες, λογοδοσία/περιγραψιμότητα κ.ά Προσοχή1: Απαραίτητο προαπαιτούμενο του μαθήματος είναι το Γλ4-363. Επίσης, συνιστάται το Γλ4-440 (το οποίο προηγείται ή συμπίπτει χρονικά) ως προαιρετική προϋπόθεση για την πληρέστερη κατανόησή του.
